Een leraar van de eerste klas moest aan haar slechthorende studenten uitleggen dat scheetgeluiden maken en ze waren geschokt door de onthulling.
Een leraar van de eerste klas maakte een ongewone situatie mee toen een van de zesjarige kinderen in haar klaslokaal een zo luide scheet liet dat het de andere studenten aan het lachen maakte; Anna Trupiano moest vervolgens haar slechthorende studenten vertellen dat mensen scheetgeluiden kunnen horen.
Als leraar die met dove studenten werkt, heeft Trupiano de taak om haar studenten te helpen begrijpen en omgaan met een samenleving die in werkelijkheid ver verwijderd is van het tegemoetkomen aan de behoeften van slechthorenden. Wat voor velen een volkomen alledaagse situatie kan zijn, kan voor doven een grote ontdekking zijn.
In een humoristische post op Facebook onthulde Trupiano het moment waarop ze de kinderen moest uitleggen dat scheetgeluiden hoorbaar zijn en hoe deze informatie haar dove studenten volledig verbijsterde.
De leraar beschreef hoe het onderwerp ter sprake kwam in de les nadat een van de dove studenten zo hard had gescheten dat het de horende studenten aan het lachen had gemaakt. Het kind was verrast door hun reactie omdat het niet wist dat scheetgeluiden maken. Dit creëerde een gelegenheid voor Trupiano om op een didactische en leuke manier met haar studenten te praten.
In haar bericht beschreef de leraar een stuk van het gesprek dat 15 minuten duurde. Eerst vroeg de jongen waarom de andere studenten naar hem keken. Trupiano was eerlijk in haar antwoord: “Omdat ze je hoorden scheten”, zei ze. “Mensen die kunnen horen, kunnen scheten horen.”
De student was aanvankelijk geschokt en deze onthulling leidde ertoe dat een andere student vroeg: “Wacht, kunnen ze alle scheten horen?”
Trupiano legde vervolgens aan de hele klas uit hoe sommige scheten stil zijn en andere niet: “Velen van hen kunnen worden gehoord. Maar als je kont niet beweegt, is de kans groter dat ze het niet hebben gehoord”, zei ze.
Een andere jongen riep toen: “Zeg tegen hen dat ze moeten stoppen met mijn scheten te horen! Dat is niet cool!”
Trupiano praat met de kinderen en vertelt hun dat eigenlijk iedereen, of ze nu kunnen horen of niet, scheten laat, inclusief de ouders, wat de kinderen erg grappig vonden.
De leraar beëindigt haar bericht met de woorden: “Ik heb 8 jaar gestudeerd om dit soort gesprekken te kunnen voeren.”
Het verhaal van Trupiano amuseerde de internetgebruikers en de leraar maakte nog een bericht om zoveel positieve opmerkingen te bedanken: “Wow!! Ik kan niet geloven dat deze post zoveel aandacht heeft gekregen, maar ik denk dat scheten universeel grappig zijn!”
Ze benadrukte ook het belang van inclusie en de noodzaak om slechthorende kinderen alles te leren over de wereld waarin ze leven, hun routines en wat er in hun dagelijks leven gebeurt: “Of het nu gaat om leren over het zonnestelsel, de keuze aan snoep in een winkel of zelfs scheten, het zou geweldig zijn als ze toegang hadden tot taal, waar ze ook zijn.”
Ze benadrukte ook het belang van inclusie en de noodzaak om kinderen met een handicap alles te leren over de wereld waarin ze leven, over hun routines, over wat er in hun dagelijks leven gebeurt: “Of het nu gaat om het leren over het zonnestelsel, het kiezen van snoepopties in een winkel of zelfs over winden, het zou geweldig zijn voor hen om toegang te hebben tot taal, waar ze ook zijn.”
